Perkembangan politik dan ketenteraan di Lubnan kini semakin pantas di tengah-tengah tekanan yang meningkat daripada Amerika Syarikat dan Israel, yang berusaha untuk mengubah peraturan pertembungan di Selatan Lubnan melalui jawatankuasa lima anggota yang ditugaskan memantau pelaksanaan gencatan senjata antara Lubnan dan entiti Zionis.
Jawatankuasa yang asalnya dibentuk untuk mengawasi Resolusi 1701 kini sedang digunakan semula oleh Washington sebagai satu kerangka rundingan politik-keselamatan, menyerupai model Syria yang membenarkan Israel melanggar kedaulatan Lubnan atas nama pengaturan keamanan.
Menurut sumber yang dipetik, utusan Amerika Syarikat Morgan Ortagus, ketika pertemuannya dengan pegawai-pegawai Lubnan, menekan agar jawatankuasa tersebut diaktifkan semula dengan alasan untuk menstabilkan keadaan.
Namun jelas bahawa tujuan sebenar Ortagus ialah untuk menukar jawatankuasa itu menjadi platform bagi membincangkan isu senjata Hizbullah dan kehadiran pasukan pejuang di Selatan Lubnan.
Menurut sumber yang sama, Ortagus enggan memberikan sebarang jaminan bagi menghentikan pencerobohan Israel atau menarik diri dari kawasan yang dijajah.
Sebaliknya, beliau menekankan tentang tanggungjawab Lubnan terhadap masyarakat antarabangsa, satu frasa yang mencerminkan penerimaan penuh Washington terhadap naratif Israel, iaitu menuduh senjata Hizbullah sebagai penghalang kepada pengurangan ketegangan dan berusaha melucutkannya melalui mekanisme politik-keselamatan.
Laporan diplomatik mendedahkan bahawa pentadbiran AS merancang untuk meluaskan mandat jawatankuasa tersebut, termasuk menambah pakar ketenteraan asing dan mengadakan sesi di luar negara bagi memberikan imej neutral antarabangsa.
Pegawai Lubnan bimbang bahawa langkah ini merupakan permulaan kepada pengantarabangsaan front selatan, yang akhirnya akan melemahkan kedaulatan negara itu.
Sementara itu, Israel terus melanggar Resolusi 1701 dengan pencerobohan harian.
Penganalisis di Tel Aviv menggambarkan tindakan ini sebagai sebahagian daripada kempen terancang untuk mewujudkan realiti baharu di lapangan yang memaksa Lubnan menerima reformasi, iaitu langkah pertama ke arah penyelesaian terkawal mengikut syarat Amerika-Israel.
Dalam kalangan penganalisis Israel sendiri, kekacauan serantau masa kini dianggap sebagai peluang keemasan untuk melemahkan Hizbullah.
Namun, mereka juga mengakui bahawa perang berskala penuh akan membawa padah besar, memandangkan keupayaan pertahanan dan pengalaman medan perang Hizbullah yang jauh lebih tinggi kini.
Medan pilihan raya: tekanan politik Washington
Selari dengan tekanan luaran ini, Lubnan kini berdepan satu lagi krisis dalaman berhubung cadangan pindaan undang-undang pilihan raya, terutamanya penghapusan enam kerusi khas bagi diaspora (pengundi luar negara) dan pengagihan semula undi ke atas 128 kerusi Parlimen sedia ada.
Dalam suasana bergolak ini, Samir Geagea, ketua Lebanese Forces (LF), muncul semula sebagai watak politik utama, menggunakan sentimen permusuhan Barat terhadap paksi mujahiddin untuk menonjolkan dirinya sebagai alternatif yang boleh dipercayai.
Geagea menyeru agar Lubnan mengamalkan kenetralan positif, iaitu menjauhkan diri daripada paksi mujahiddin dan menyertai normalisasi secara tidak langsung melalui rangka antarabangsa seperti mekanisme gencatan senjata, satu pendekatan yang selaras sepenuhnya dengan strategi Amerika.
Penganalisis memberi amaran bahawa pendekatan Washington ini bertujuan mengubah keseimbangan politik dalaman Lubnan, dengan menolak beberapa pihak tertentu untuk berhadapan dengan Hizbullah, sekali gus mengasingkan pergerakan mujahiddin dan melemahkan kesahihan nasionalnya.
Namun, para penentang Geagea mengingatkan bahawa langkah ini menyerupai pakatan berbahaya tahun 1980-an, apabila kebergantungan kepada campur tangan asing menjerumuskan Lubnan ke dalam perang saudara sekali lagi.
Kini semakin jelas bahawa Lubnan sedang ditolak melalui tekanan diplomatik dan kewangan yang terancang ke arah satu kerangka rundingan baharu yang bukan bertujuan untuk keamanan, tetapi untuk perlucutan senjata dan penyerahan kuasa.
Washington berusaha mengulangi apa yang dilakukannya di Syria, iaitu hakisan kedaulatan secara beransur-ansur melalui mekanisme mediasi dan kawalan.
Namun, meskipun pengaruh asing semakin meresap dan keadaan domestik semakin rapuh, persamaan sebenar di lapangan tetap kekal, ia masih ditentukan oleh kekuatan daya cegah Hizbullah dan keteguhan Paksi mujahiddin, bukan oleh jawatankuasa diplomatik atau ilusi kestabilan antarabangsa.