Dalam polemik politik tanah air yang sering dibayangi isu lompat parti, pergolakan dalaman dan perebutan kuasa, rekod wakil rakyat Parti Islam Se-Malaysia (PAS) terus menjadi bahan perbandingan.
Walaupun sering dituduh kurang kelas, orang kampung, atau ustaz-ustaz desa, rekod integriti mereka tetap menjadi antara yang paling konsisten di Malaysia.
Bagi sebahagian pihak, persepsi terhadap wakil rakyat PAS sering bersifat stereotaip.
Ramai dalam kalangan mereka datang daripada latar masyarakat biasa, guru agama, petani, warga kampung dan pendakwah tempatan yang diangkat sebagai calon atas kepercayaan rakyat.
Tidak semua mempunyai gaya korporat atau pengalaman pentadbiran bertaraf elit seperti parti-parti utama lain.
Namun, ini tidak bermakna PAS kekurangan tokoh berwibawa.
Dalam parti itu juga terdapat golongan profesional, ahli akademik, ahli perniagaan, jurutera, doktor dan ilmuwan.
Komposisi ini mencerminkan perkembangan parti yang semakin meluas, sekaligus menafikan tanggapan bahawa PAS hanya bergantung pada golongan agamawan tradisional.
Menjadi Sasaran Hinaan di Media Sosial
Dalam wacana politik semasa, wakil rakyat PAS menjadi antara sasaran utama kecaman dan bahan gurauan di media sosial oleh pihak lawan.
Tuduhan lekeh, tidak moden, kurang profesional dan pelbagai label negatif sering dilemparkan.
Namun bagi penyokong PAS, kritikan ini dianggap tidak lebih daripada serangan persepsi yang tidak menggugat kekuatan sebenar parti.
Integriti Sebagai Modal Politik
Apa yang tidak boleh dinafikan ialah kekuatan utama wakil rakyat PAS terletak pada integriti mereka.
Rekod menunjukkan mereka tidak mudah dibeli dengan wang ringgit, tidak tunduk kepada tawaran jawatan dan tidak mengkhianati amanah dengan melompat parti sesuka hati.
Sejarah politik moden Malaysia menyaksikan pergolakan besar melibatkan wakil rakyat melompat parti hingga menyebabkan tumbangnya beberapa kerajaan negeri dan kerajaan Persekutuan.
Namun, PAS kekal menjadi antara parti yang paling kalis lompat.
Dalam beberapa gabungan politik terdahulu, termasuk kerjasama singkat bersama PKR dan DAP, kerajaan tidak pernah tumbang kerana wakil rakyat PAS keluar parti.
Ini membina satu reputasi yang jarang dapat dipertikaikan.
Pengalaman Kelantan Tahun 2004: Ujian Kesetiaan dan Kematangan Politik
Contoh paling klasik ialah Kelantan pada tahun 2004.
Pada ketika itu PAS memerintah dengan kelebihan hanya satu kerusi DUN, dan kerusi tersebut dimenangi dengan margin hanya dua undi.
Secara teorinya, kerajaan sebegitu di hujung tanduk dan bila-bila masa boleh runtuh, lebih-lebih lagi jika ada wakil rakyat yang sanggup melompat.
Namun kerajaan negeri kekal bertahan sehingga tamat penggal.
Kesetiaan wakil rakyat PAS pada ketika itu menjadi bukti jelas bahawa integriti bukan sekadar slogan, tetapi amalan.
Bagi pemerhati politik, situasi itu menimbulkan perbandingan lucu dengan negeri-negeri lain yang kerajaan mereka sering tumbang akibat lompat parti, khususnya Sabah, yang terkenal dengan perubahan kerajaan yang mendadak dan tidak dijangka.
“Bayangkan kalau situasi itu berlaku di Sabah…” ujar seorang penganalisis, merujuk kepada fenomena lompat parti yang kerap berlaku di negeri tersebut.
Kelantan: Negeri Serba Kekurangan, Tetapi Kerajaannya Teguh
Walaupun Kelantan sering digambarkan sebagai negeri miskin, kurang pembangunan dan tidak menjadi destinasi pelancongan utama, pentadbiran negeri tetap stabil.
Ramai melihat kestabilan ini sebagai hasil langsung daripada sifat kesetiaan wakil rakyat PAS kepada mandat rakyat.
Di Sabah pula, isu asas seperti bekalan air bersih masih menjadi perdebatan.
Malah tular gambar pekerja di Lapangan Terbang Tawau yang terpaksa mengisi air menggunakan bekas plastik, mencetuskan sindiran sinis terhadap slogan pembangunan negeri itu.
Lompat Parti: Musuh Perancangan Negara
Hakikatnya, fenomena lompat parti bukan sekadar isu moral.
Ia merosakkan perancangan jangka panjang kerajaan, mengganggu kelangsungan pembangunan negeri, dan menjejaskan keyakinan rakyat.
Dalam konteks ini, rekod PAS yang tidak mudah dibeli menjadi satu rujukan penting dalam menilai ketahanan politik sesuatu parti.