Satu perkara biasa kepada semua parti politik utama ialah mereka adalah diktator politik.
Jawatankuasa pusat yang tidak jelas dan tidak bertanggungjawab membuat semua keputusan politik dan pentadbiran utama.
Ini tidak jauh berbeza dengan biro politik di negara komunis yang jauh.
Nampaknya terdapat dua kelas keahlian parti.
Ahli akar umbi yang tidak mempunyai suara dalam hal parti, dan mereka yang dipilih atau dilantik ke jawatan, di mana mereka mempunyai pengaruh dalam membuat keputusan parti.
Ahli akar umbi mempunyai hanya sedikit atau tiada jalan lain untuk membantah keputusan yang mereka tidak suka.
Sebagai contoh, kita melihat dua jawatan tertinggi UMNO dikecualikan daripada menghadapi sebarang pemilihan parti.
Ini adalah menjijikkan kepada konsep demokrasi.
Dalam kes UMNO, penggantungan pemilihan parti untuk dua jawatan teratas berlaku pada masa terdapat calon alternatif yang sah untuk jawatan itu.
Demokrasi telah ditinggalkan demi kepentingan mengekalkan satu kumpulan berkuasa atas yang lain.
Selain itu, ahli parti dibuang dan digantung tanpa proses yang sewajarnya dalam UMNO.
Mereka yang dibuang dan digantung tidak mempunyai jalan keluar untuk mengadu tentang ketiadaan keadilan semula jadi dalam keputusan yang dibuat oleh Majlis Tertinggi.
Amalan ini bukan hanya terhad kepada UMNO.
Presiden PKR boleh membuat pelantikan kepada jawatankuasa utama, memintas sebarang proses pemilihan dalaman.
Ini mengabaikan dan malah bertentangan dengan kehendak ahli akar umbi.
Kami melihat parti politik meninggalkan platform parti mereka apabila mereka menjadi kerajaan.
Platform parti berkongsi visi tentang perkara yang ahli parti percaya yang terbaik untuk negara.
Berkali-kali perkara ini diabaikan apabila parti memenangi kerajaan.
Parti politik Malaysia mempunyai defisit demokrasi.
Bagaimana sistem demokrasi Malaysia boleh direformasi, jika parti politik sendiri tidak mengamalkan prinsip demokrasi?
Ini adalah punca utama ketidakstabilan politik.
Ahli politik menguasai parti politik dan menggunakannya sebagai kenderaan untuk mendapatkan dan mengekalkan kuasa peribadi mereka sendiri.
Ini telah merugikan federalisme Malaysia.
Pemimpin parti nasional memilih ketua menteri negeri dan mengawal politik setiap negeri.
Akibatnya, Malaysia adalah persekutuan yang cacat, kerana kerajaan negeri tidak mempunyai keupayaan untuk melindungi hak negeri daripada kerajaan pusat, jika mereka daripada parti yang sama, dan pemimpin negeri dipilih oleh perdana menteri.
Ini juga mengalir kepada calon negeri di kedua-dua kerusi negeri dan persekutuan.
Kita telah melihat bagaimana setiausaha agung DAP Anthony Loke telah meletakkan ‘semua bintang’nya di kerusi yang telah mengasingkan sebahagian besar pangkalan sokongan tradisional DAP.
Penggunaan kuasa Presiden UMNO Ahmad Zahid Hamidi dalam pemilihan calon menjejaskan UMNO dengan teruk pada PRU15.
Tindakan mengejut bekas perdana menteri Mahathir Mohamed memecat Anwar Ibrahim daripada semua jawatan parti UMNO dan timbalan perdana menteri adalah permulaan penamat bagi UMNO.
Pada tahun 1995, UMNO memenangi 88 kerusi di parlimen persekutuan.
Pilihan raya umum lalu, UMNO hanya memenangi 26 kerusi.
Kuasa politik dan pentadbiran parti di tangan individu, bukannya jawatankuasa yang ditetapkan dalam perlembagaan parti telah menjadi punca ketidakstabilan politik.
Calon untuk jawatan awam hendaklah dipilih oleh ahli parti tempatan.
Cawangan negeri dan persekutuan parti harus dibenarkan menghantar peratusan perwakilan untuk mengundi dalam proses pemilihan pejabat awam tempatan.
Langkah ini mungkin menarik lebih ramai ahli politik yang berminat untuk memajukan negara, berbanding diri mereka sendiri.
Ini akan membantu mengekalkan ‘sistem panglima perang’ dalam kawalan, kerana ia akan menjadi lebih sukar untuk mendapatkan calon parti sebelum pemilihan.
Pemimpin negeri harus dipilih oleh ahli parti dalam DUN bebas daripada pengaruh parti persekutuan.
Lagipun, siapa yang mengendalikan negeri tertentu harus menjadi urusan parti tempatan.
Platform dasar parti harus diwajibkan untuk diguna pakai dan dilaksanakan oleh pemimpin parlimen.
Kegagalan berbuat demikian seharusnya menjadikan pemimpin bertanggungjawab di persidangan negeri.
Ini adalah satu-satunya cara demokrasi penuh boleh dipertingkatkan di Malaysia.
Parti politik mesti ada reformasi masing-masing terlebih dahulu.
Tidak ada gunanya membincangkan sistem pengundian first-past-the-post, jika parti politik tidak didemokrasikan terlebih dahulu.
Murray Hunter