Bagi orang Melayu PAS, Islam adalah lebih daripada agama, ia adalah cara hidup.
Cara hidup ini membawa bersamanya, keupayaan untuk ‘diselamatkan’ atau ‘diazab’ di akhirat.
Ini mengawal akhlak dan etika hidup dalam Islam.
Oleh itu, hidup dengan betul, menurut Islam adalah misi kehidupan di Bumi ini.
Dari konteks ini, tiada siapa boleh memberitahu orang Melayu PAS bahawa mereka salah.
Malah, dari perspektif Melayu PAS, yang mengatakan orang Melayu PAS itu salah, adalah mereka yang sesat.
Revolusi Iran pada Mei 1979 adalah peristiwa inspirasi tentang apa yang boleh berlaku di Malaysia.
Kerajaan Islam yang sebenar adalah kerajaan yang berbudi dan adil.
Apa yang orang Melayu PAS lihat hari ini adalah kerajaan yang dikendalikan oleh pencari kekayaan yang korup, yang mentadbir untuk kepentingan diri sendiri, dengan mengelirukan ahli politik.
Orang Melayu PAS luar bandar tinggal di kampung, bersama-sama orang yang berfikiran sama.
Mereka berkongsi visi yang sama, dan sejak beberapa generasi cuba menjadikan kampung masing-masing mencerminkan nilai mereka.
Mereka mempunyai sekolah, masjid, madrasah, kedai dan perniagaan sendiri.
Orang Melayu PAS hidup dalam masyarakat yang diperkukuh oleh jaminan masyarakat bersama, yang sangat berkuasa.
Ini telah diilhamkan oleh ulama dan pemimpin masyarakat PAS.
Institusi seperti monarki ditakrifkan oleh ulama, dan dilihat sebagai keperluan tradisi.
Kepimpinan sebenar ialah ulama hari ini.
Mereka adalah pautan untuk mentafsir dunia, di mana orang Melayu telah mengubah suai budaya mereka secara drastik, memasukkan ‘Arabisme’ dalam pakaian dan bahasa.
Ini memisahkan orang Melayu PAS dengan masyarakat lain, baik secara visual mahupun lisan.
Mereka hidup bersama dalam kerohanian kumpulan.
Sesetengah mungkin memanggil ini neurosis kumpulan.
Serangan terhadap akidah mereka adalah serangan terhadap Islam, yang akan mereka pertahankan.
Mereka melihat dunia penuh dengan rasuah.
Tambahan pula, bergaul dengan mereka di luar adalah menggoda rasuah.
Orang luar juga termasuk orang Melayu lain, yang dipandang dengan berhati-hati, malah dicurigai.
Mereka dilihat sebagai orang Melayu yang telah tersasar dari Ummah, atau lipatan orang Islam. Tiada rasa hormat kepada mereka.
Kebanyakan pemimpin politik dari UMNO dan PKR tinggal di bandar.
Mereka dianggap berbeza, dengan kepercayaan dan set nilai yang sama sekali berbeza.
Mereka dilihat sebagai orang yang mencari kemaslahatan diri, didorong oleh kerakusan, sehingga tersasar daripada nilai-nilai asas Islam.
Itulah sebabnya mesej daripada ahli-ahli politik UMNO dan PKR hanya sampai ke ‘telinga pekak’ di kawasan pedalaman.
Kedua-dua UMNO dan PKR tidak mempunyai asas semula jadi di kawasan pedalaman.
Mereka boleh melawat, tetapi tiada kehadiran tetap di sana.
Mereka dianggap orang luar.
Amanah terputus hubungan dengan kampung-kampung apabila mereka berpisah dari PAS.
Amanah juga berasaskan bandar terutamanya.
Oleh itu, apabila bercakap mengenai kempen pilihan raya, PAS mempunyai pertubuhan akar umbi tempatan yang mendalam di dalam kampung-kampung, yang terletak di pinggir bandar.
UMNO, PKR, dan Amanah mempunyai pejabat kempen, yang hanya ditubuhkan untuk tempoh kempen pilihan raya, dan kemudian hilang sehari selepas pilihan raya.
Pejabat PAS ada sepanjang tahun.
Akibatnya, UMNO, PKR, dan Amanah terputus hubungan daripada pengundi.
Mereka tidak menyebarkan mesej yang bergema dengan pengundi di kawasan pedalaman.
Ini sebahagiannya menjelaskan mengapa Nurul Izzah Anwar kehilangan kerusi milik keluarga lama Pematang Puah, dan Saifuddin Nasution Ismail kehilangan kerusi Bandar Baharu di parlimen.
Projek mega, rancangan lima tahun, dan inisiatif kerajaan baharu sama sekali tidak relevan kepada pengundi di kawasan pedalaman.
Pada tahun 1980-an, saya ditanya oleh seorang penduduk Kuala Nerang di Kedah, bagaimana KLCC memberi manfaat kepada kehidupan mereka.
Keseluruhan projek itu tidak relevan kepada mereka.
Sebaliknya bagi yang lain, KLCC menjadi lambang kebanggaan negara.
Orang Melayu PAS mempunyai nilai yang berbeza sama sekali kepada penduduk bandar, yang amat disalahertikan oleh seluruh rakyat Malaysia.
Mereka yang mengenepikan akidah dan nilai Melayu PAS hanya menguatkan mereka.
Masalahnya di sini ramai yang memandang rendah orang Melayu PAS atas apa yang mereka percayai.
Penghinaan terhadap saudara Malaysia yang lain adalah garis besar jurang pemisah di Malaysia hari ini.
Inilah yang membolehkan PAS menjadi lebih kuat.
Semua gerakan politik yang mampan mesti berasaskan dalam komuniti.
UMNO tidak lagi mempertahankan hak Melayu dan parti itu telah beralih daripada memegang 88 kerusi pada 1995 kepada hanya 26 kerusi hari ini.
Semangat PKR tinggal di kedai kopi di sekitar kawasan bandar utama.
Tiada pergerakan kampung yang sebenar.
Teras tegar asas sokongan PKR kini berusia dari zaman reformasi, dan mengecewakan.
Agregat undi Pakatan Harapan hanya meningkat daripada 5.5 juta kepada 5.8 juta undi sepanjang dua pilihan raya umum lalu, walaupun dengan undi UNDI18 pada 2022.
Pakatan mesti melakukan banyak pencarian jiwa di sini.
Dulu ada UMNO di Kampung-kampung.
UMNO pernah menjadi parti berasaskan kampung.
Walau bagaimanapun, perkembangan politik wang telah melucutkan hak keahlian kampung.
UMNO membayar dengan harga yang mahal untuk ini sekarang.
Mukhriz Mahathir cuba menjadi Menteri Besar yang tidak hadir di Kedah, dan kemungkinan besar tidak akan dapat memegang kerusinya pada pilihan raya negeri Kedah akan datang.
PAS adalah parti berasaskan masyarakat.
Ia telah membina komuniti selama lebih daripada 50 tahun.
Akibatnya, PAS berada di sini untuk kekal dan menjadi pengaruh besar dalam politik Malaysia untuk tahun-tahun akan datang.
Murray Hunter