Hampir sejurus selepas keputusan pilihan raya, persoalan beralih kepada corak pengundian etnik.
Etnik sudah berakar umbi dalam pemahaman dan mobilisasi politik Malaysia.
Enam keputusan pilihan raya negeri mengesahkan corak polarisasi etnik yang berterusan di Malaysia.
Malah, jurang etnik semakin meruncing, menyukarkan cabaran untuk mentadbir negara yang berpecah belah.
Kaveat dan metodologi
Bahagian kedua mengenai pilihan raya negeri ini adalah analisis awal keputusan pilihan raya negeri mengikut pengundian etnik.
Daripada semua faktor sosio-ekonomi yang menggambarkan perbezaan dalam pengundian, etnik adalah yang paling penting, menyumbang kira-kira 40 peratus pengundian ditentukan daripada kaedah statistik analisis faktor yang saya jalankan pada PRU15.
Pilihan raya ini, saya jangka apabila analisis akhir dibuat, kita akan melihat kepentingan yang sama, dengan etnik tidak dominan tetapi pembahagi sosial yang paling penting dalam pengundian.
Ini adalah untuk menekankan bahawa etnik hanya membantu kita memahami sebahagian daripada cara rakyat Malaysia mengundi dan, seperti yang telah dihujahkan dalam analisis PRU15, tidak banyak menjelaskan apa yang dimaksudkan dengan etnik yang membentuk pengundian.
Kita masih tidak faham dengan betul apa yang boleh mempengaruhi pengundian sebagai orang Cina, India atau Melayu.
Ulama mengenal pasti pelbagai isu daripada agama, pendidikan hinggalah keadaan sosial.
Ini adalah bidang penyelidikan yang memerlukan lebih banyak kerja, kerana pemahaman tentang perubahan masyarakat Malaysia memerlukan lebih mendalam.
Penyelidikan saya juga menunjukkan bahawa belahan lain – kelas, umur, jantina dan urbanisasi – membantu menjelaskan variasi dalam pengundian.
Analisis masa depan akan menampilkan faktor-faktor ini, serta dinamik lain dari asas.
Kami tahu mengapa orang mengundi yang mereka lakukan adalah isu yang kompleks, tidak mudah dipermudahkan.
Paling baik, etnik dan perpecahan sosial yang lain membantu kami memahami dan mencari jawapan.
Kita juga perlu mengenali had metodologi untuk memahami corak pengundian etnik.
Kaedah yang digunakan ialah inferens ekologi, yang menganggarkan pengundian melalui perbandingan unit kumpulan yang berbeza.
Anggaran statistik membolehkan kita melihat arah aliran, tetapi ia harus dilihat bersama-sama dengan kajian lain yang menggunakan tinjauan, kumpulan fokus dan kajian panel yang melihat pada peringkat individu dan bukannya kumpulan.
Akhirnya, terdapat kekangan data.
Analisis awal ini adalah berdasarkan keputusan kerusi makro, bukan stesen mengundi mikro yang lebih terperinci dan keputusan “saluran” yang memberikan lebih banyak titik data dan ketelitian untuk membuat anggaran.
Analisis lanjut menggunakan data yang lebih terperinci akan menyusul setelah data tersedia yang akan meningkatkan kebolehpercayaan penemuan.
Sila ambil perhatian bahawa untuk analisis awal ini, saya hanya mempertimbangkan tiga kumpulan: Melayu, Cina dan India (tidak termasuk yang lain) kerana terdapat cukup titik variasi dalam data kumpulan di 245 kerusi untuk membuat anggaran statistik.
Bagi kaum India, analisis hanya berdasarkan tiga negeri – Negeri Sembilan, Pulau Pinang dan Selangor, kerana di sini terdapat sampel yang lebih besar untuk menjalankan analisis dengan keyakinan statistik.
Anggaran peratusan keluar mengundi mengikut etnik
Analisis melihat kepada corak kehadiran dan sokongan.
Berikut adalah penemuan awal untuk kehadiran:
Anggaran peratusan keluar mengundi merosot merentas komuniti, yang sejajar dengan penurunan keseluruhan keluar mengundi daripada PRU15 kepada pilihan raya negeri daripada 79 peratus kepada 70 peratus, penurunan sembilan peratus.
Seperti corak sejarah, orang Melayu mempunyai anggaran peratusan keluar mengundi tertinggi iaitu 80 peratus, dengan India dianggarkan 69 peratus dan Cina dianggarkan 65 peratus.
Secara tradisinya, orang Cina mempunyai peratusan keluar mengundi paling rendah, tetapi penurunan dalam pilihan raya negeri menunjukkan semangat yang rendah untuk pilihan pilihan raya.
Orang India mencatatkan penurunan terbesar daripada PRU15, dianggarkan 15 peratus.
Penurunan ini turut sama menyuarakan kebimbangan di kalangan kaum India tentang pilihan pilihan raya, dan, seperti yang dinyatakan di bawah, peralihan yang lebih luas dalam pengundian kaum India pada pilihan raya ini berbanding PRU15.
*Nota: Anggaran India dibuat hanya dari Selangor, Pulau Pinang dan Negeri Sembilan disebabkan saiz penduduk India yang kecil di Kelantan dan Terengganu dan titik data yang tidak mencukupi untuk analisis yang boleh dipercayai di Kedah.
Anggaran sokongan Melayu
Kemenangan pilihan raya Perikatan Nasional pembangkang diperoleh daripada peningkatan sokongan orang Melayu.
Undi popular untuk PN mencapai 49 undian daripada jumlah undi dalam enam pilihan raya negeri, hampir setanding dengan undi kerajaan perpaduan.
PN menambah kerusi mereka, memperoleh 61 kerusi daripada 245, terutama di kawasan majoriti Melayu.
Analisis awal mengesahkan bahawa pakatan pembangkang memenangi majoriti besar pengundian Melayu, dianggarkan keuntungan sebanyak 19 peratus, untuk mencapai purata dalam kesemua enam pilihan raya dengan anggaran 73 peratus undi Melayu.
Keuntungan PN dalam undi Melayu adalah tidak sekata di seluruh negeri yang berbeza, tertinggi di Kedah dan terendah di Negeri Sembilan, di mana Umno masih memenangi 14 kerusi (kebanyakan dengan margin kecil) dan, bersama-sama dengan Harapan, memperoleh anggaran 43 peratus undi Melayu.
Keuntungan terbesar PN di kalangan orang Melayu ialah di Negeri Sembilan diikuti Selangor, paling sedikit di Terengganu, di mana tahap sokongan kepada pakatan pembangkang sudah tinggi.
Bagi Harapan dan Umno, bahagian undi Melayu menurun kepada angka keseluruhan dianggarkan 26 peratus dalam enam pilihan raya, angka sejajar dengan undi Melayu yang diterima untuk Harapan pada 2018.
Anggaran sokongan Cina dan India
Walaupun PN memenangi orang Melayu, ia gagal membuat keuntungan yang bermakna di kalangan orang Cina dan India.
Harapan terus memenangi sokongan politik luar biasa bukan Melayu, menonjolkan polarisasi politik merentas etnik.
Sokongan di kalangan orang Cina pada asasnya kekal sama seperti PRU15, dengan perbezaan penting dalam bilangan orang Cina yang sedikit yang keluar mengundi.
Sokongan orang Cina yang mengundi kerajaan perpaduan mencapai anggaran 96 peratus.
Tiada perubahan bermakna di seluruh negeri, dengan hanya tahap sokongan kaum Cina yang lebih rendah di Kelantan pada anggaran 88 peratus di mana lebih ramai kaum Cina menyokong kerajaan PAS.
Dianggarkan 98 peratus sokongan kaum Cina terhadap kerajaan campuran, bagaimanapun tidak berlaku di Terengganu.
PN hanya memenangi anggaran kecil tiga peratus sokongan Cina, naik tiga peratus daripada PRU15.
Corak pengundi India menunjukkan lebih banyak perubahan berbanding pilihan raya umum lalu.
Isu perubahan dalam kalangan pengundi India telah ditonjolkan dalam salah satu bahagian saya pada permulaan pilihan raya.
Isu India bergema dalam kempen pilihan raya negeri.
Kebimbangan mengenai layanan pemimpin India dan tindak balas terhadap kuota kaum dalam kempen oleh Harapan memberi impak.
Di tiga negeri iaitu Negeri Sembilan, Pulau Pinang dan Selangor, sokongan kaum India menurun kepada kerajaan campuran (kedua-dua Harapan dan BN) masing-masing sebanyak 21 peratus, 19 peratus dan 12 peratus.
MIC tidak bertanding dalam pilihan raya negeri dan pengaruhnya dirasai, menyumbang kepada penurunan undi India.
Di Pulau Pinang, sokongan Harapan dalam kalangan pengundi India merosot dianggarkan sebanyak 17 peratus, menunjukkan bahawa salah pengendalian penyingkiran pemimpin India di Pulau Pinang memberi kesan di lapangan, hampir satu perlima pengundi India.
Apabila digabungkan dengan kejatuhan tertinggi dalam peratusan keluar mengundi semua masyarakat, jelas terdapat rasa tidak puas hati yang lebih tinggi di kalangan pengundi India terhadap kerajaan perpaduan.
PN, di pihaknya, memenangi anggaran 29 peratus undi kaum India di Pulau Pinang, yang tertinggi di enam negeri.
Ini diikuti Negeri Sembilan dianggarkan 19 peratus dan Selangor dianggarkan 14 peratus.
Walaupun minoriti kecil menyokong, keuntungan ini merupakan peningkatan ketara bagi PN berbanding PRU15.
Analisis awal saya menunjukkan bahawa sebahagian besar undi kaum India beralih daripada kerajaan campuran, manakala kerajaan Anwar mengekalkan majoriti besar sokongan kaum India.
Ayunan itu menyatakan keperluan untuk menangani cara pemimpin dan pelajar dilayan oleh parti/pemimpin dan, yang lebih penting, memerlukan penglibatan dan dasar yang lebih baik untuk menangani cabaran khusus yang dihadapi oleh masyarakat India minoriti oleh kerajaan negeri dan persekutuan.
Sebuah pengundian terpolarisasi
Penemuan menunjukkan bahawa pola pengundian etnik terpolarisasi kekal berakar umbi dan boleh dikatakan semakin meluas dalam pilihan raya negeri ini, memandangkan skop perubahan undi Melayu untuk PN.
Tulisan saya seterusnya akan melihat undian silang, dan perubahan dalam sokongan daripada satu gabungan ke satu gabungan yang lain.
Perkongsian undi Harapan dalam pilihan raya negeri selari dengan apa yang berlaku pada PRU14 (undi etnik Melayu), jadi kajian tentang bagaimana undi beralih akan melihat gambaran tentang bagaimana perubahan dalam sokongan berkembang.
Walau bagaimanapun, pengundian etnik menunjukkan bahawa Malaysia berpecah dari segi politik dan etnik.
Kedua-dua kerajaan campuran dan PN mempunyai defisit sokongan di kalangan masyarakat yang berbeza.
PN telah meningkatkan sokongannya secara sederhana di kalangan orang India, tetapi pada asasnya ia kekal sebagai gabungan sokongan satu komuniti.
Kerajaan campuran Anwar mempunyai sokongan yang lebih luas di seluruh masyarakat Malaysia, walaupun defisit sokongannya dalam masyarakat Melayu telah melebar.
Penggunaan gerakan perkauman yang berterusan oleh PN dalam kempennya telah memberi impak paling besar dalam kalangan orang Melayu dalam pilihan raya negeri ini, secara etnik dan membimbangkan memecah belahkan negara.
Begitu juga, kebergantungan Harapan untuk menggerakkan orang bukan Melayu untuk takut kepada pembangkang juga menggerakkan sentimen emosi etnik.
Kesan penggemblengan etnik jelas terserlah dalam hasilnya.
Penemuan pengundian etnik ini menunjukkan kebimbangan serius terhadap perpaduan nasional di Malaysia.
Ketoksikan kenyataan awam yang menafsirkan keputusan pengundian negeri, merendahkan kumpulan merentas kaum, terlalu hadir dalam mesej sosial kepada ceramah di kedai kopi.
Begitu juga, komen yang tidak stabil tentang kesahihan untuk memerintah berdasarkan sokongan satu kumpulan berbahaya memecah belah.
Sebaliknya, di sebalik polemik, Malaysia adalah sebuah negara berbilang kaum dan demokrasi, dan kerajaannya diputuskan berdasarkan sokongan semua kumpulan melalui pilihan raya.
Walau bagaimanapun, keputusan negeri menunjukkan bahawa perpecahan politik adalah mendalam dan keperluan untuk tindakan bermakna untuk mengukuhkan perpaduan nasional adalah lebih mendesak berbanding sebelum ini.
Bridget Welsh