Dalam konteks pentadbiran Barisan Nasional (BN), rekod menunjukkan bahawa meskipun mereka mentadbir negeri-negeri kaya seperti Selangor, Pulau Pinang, dan Johor, mereka gagal membawa kemajuan yang seimbang ke negeri-negeri miskin seperti Kelantan, Kedah, dan Terengganu.
Jurang ketidakadilan ekonomi semakin melebar, dengan pelaburan dan pembangunan tertumpu di kawasan yang sudah maju, meninggalkan negeri-negeri miskin dalam kitaran kekurangan infrastruktur dan kemajuan.
Pakatan Harapan (PH), yang mewarisi pentadbiran negeri-negeri kaya ini, turut mengekalkan momentum pembangunan, tetapi kebanyakannya berpunca daripada asas ekonomi yang telah stabil sebelum ini.
Misalnya, Selangor dan Pulau Pinang telah lama menjadi destinasi utama pelaburan kerana lokasi strategik dan infrastruktur mapan, hasil usaha pentadbiran terdahulu.
Kejayaan PH dalam mentadbir negeri-negeri kaya ini, meskipun signifikan, sebahagiannya adalah kesinambungan daripada pembangunan yang sedia ada.
Sebaliknya, Perikatan Nasional (PN) mewarisi cabaran yang lebih besar apabila mengambil alih negeri-negeri yang dianggap miskin seperti Kedah, Kelantan, Terengganu, dan Perlis.
Walaupun kekurangan dari segi kewangan dan infrastruktur, pentadbiran PN berjaya menunjukkan prestasi luar biasa dalam menarik pelaburan besar.
Kedah, contohnya, yang sebelum ini tidak pernah tersenarai dalam lima negeri teratas penerima pelaburan, kini mencatatkan prestasi cemerlang dari tahun 2020 hingga 2024.
Kedah secara konsisten berada dalam kelompok lima teratas penerima pelaburan di Malaysia, satu pencapaian yang luar biasa bagi sebuah negeri yang sering dianggap miskin.
Pendekatan PN dalam menarik pelaburan ke negeri-negeri ini membuktikan bahawa mereka mampu mentadbir dengan baik walaupun dalam situasi yang lebih mencabar.
Dengan tumpuan kepada sektor strategik seperti teknologi hijau, pertanian moden, dan pelancongan lestari, negeri-negeri di bawah PN telah menyaksikan lonjakan dalam pembangunan ekonomi.
Kejayaan ini membuktikan bahawa jika PN mentadbir negeri-negeri kaya, kejayaan mereka mungkin lebih ketara dan berganda, berbanding dengan PH dan BN.
Kesimpulannya, kejayaan pentadbiran PN dalam mentadbir negeri-negeri miskin ini memberi isyarat bahawa kebolehan sebenar sesebuah kerajaan diukur berdasarkan keupayaannya mengurus sumber dan peluang di negeri yang serba kekurangan.
Prestasi PN dalam mentadbir negeri-negeri miskin ini membuka mata bahawa negeri-negeri tersebut juga mampu bersaing dengan negeri kaya melalui pentadbiran yang berkesan dan strategi pembangunan yang tepat.