Keputusan Mahkamah Rayuan pada 6 Januari 2025 yang membenarkan semakan kehakiman berhubung titah adendum bagi tahanan rumah Datuk Seri Najib Razak telah menimbulkan lebih banyak persoalan daripada jawapan.
Perdana Menteri, yang sebelum ini menggunakan alasan subjudis untuk mengelak daripada menjawab di Parlimen, kini tiba-tiba memberi kenyataan di Pulau Pinang meskipun kes masih di mahkamah.
Tindakan ini menimbulkan keraguan terhadap ketelusan pentadbiran dan kejujuran Perdana Menteri dalam menangani isu ini.
Pengakuan Perdana Menteri Menafikan Naratif Sebelumnya
Perdana Menteri telah mengakui bahawa beliau yang mencadangkan tahanan rumah bagi Datuk Seri Najib Razak.
Ini bermakna dakwaan bahawa titah dikeluarkan secara unilateral di luar mesyuarat adalah tidak benar.
Jika benar beliau yang membawa kes Datuk Seri Najib Razak ke Lembaga Pengampunan, maka jelas bahawa keputusan dibuat berdasarkan nasihatnya sendiri.
Surat Titah Ada di Istana Negara: Siapa yang Menghalang Pelaksanaan?
Kini dikatakan bahawa surat titah tersebut berada di Istana Negara.
Adakah ini bermaksud Perdana Menteri cuba memberi isyarat bahawa Istana Negara yang menghalang pelaksanaannya?
Jika benar, ini adalah suatu tindakan yang amat tidak wajar dan boleh mencetuskan polemik yang tidak perlu.
Titah Yang di-Pertuan Agong ke-16 sepatutnya muktamad dan tidak memerlukan pengesahan daripada Yang di-Pertuan Agong ke-17.
Sikap Perdana Menteri Terhadap Sokongan Rakyat
Tindakan Perdana Menteri yang memarahi rakyat dan parti yang bersolidariti dengan Datuk Seri Najib Razak seolah-olah menggambarkan bahawa beliau tidak senang dengan sokongan tersebut.
Ini adalah sesuatu yang bertentangan dengan dakwaannya sendiri yang mengatakan beliau membela Datuk Seri Najib Razak.
Sepatutnya, sebagai pemimpin, beliau harus mengalu-alukan solidariti rakyat dalam menuntut keadilan.
Mengapa Keputusan Tidak Dilaksanakan Lebih Awal?
Jika benar Perdana Menteri mencadangkan tahanan rumah dan titah ini telah diperkenankan secara rasmi oleh Yang di-Pertuan Agong ke-16, mengapa ia tidak dilaksanakan dalam tempoh lebih setahun sehingga Datuk Seri Najib Razak terpaksa membawa kes ini ke mahkamah?
Apakah cadangan tersebut dikemukakan dalam mesyuarat Lembaga Pengampunan atau di luar mesyuarat?
Jika di luar, maka keputusan itu tidak sah. Jika di dalam, maka ia menafikan naratif bahawa titah dikeluarkan di luar mesyuarat.
Perdana Menteri Mengetahui Kewujudan Titah Tetapi Meragui Keputusannya Sendiri?
Titah ini bukan sekadar addendum tetapi suatu keputusan prerogatif Baginda yang merupakan tambahan kepada catatan sebelumnya.
Keputusan ini dibuat dalam tempoh embargo, yang tentunya mempunyai kebijaksanaan tersendiri daripada Baginda.
Persoalannya, mengapa Perdana Menteri sendiri meragui keputusan yang berasaskan kepada nasihatnya?
Naratif Songsang Mengenai Kes Datuk Seri Najib Razak
Versi yang cuba dikemukakan oleh Perdana Menteri bahawa Datuk Seri Najib Razak ditangkap ketika pentadbiran Tun Dr Mahathir Mohamad, dibicarakan ketika pentadbiran Tan Sri Muhyiddin Yassin, dan dihukum ketika pentadbiran Datuk Seri Ismail Sabri Yaakob adalah satu bentuk penyelewengan fakta.
Hakikatnya, kerajaan Pakatan Harapan ketika itu—khususnya pimpinan DAP dan PKR—menjadikan pendakwaan terhadap Datuk Seri Najib Razak sebagai agenda utama mereka, sehingga mereka berjaya menjatuhkan kerajaan Barisan Nasional.
Mengapa peranan mereka kini cuba dipadamkan?
Peranan Peguam Negara dan DAP dalam Isu Ini
Mengapa DAP dan bekas Peguam Negara, Tan Sri Tommy Thomas, kini membisu dalam isu ini?
Perdana Menteri tentunya tahu jawapannya.
Peranan mereka dalam membawa kes ini ke mahkamah amat besar dan tidak boleh dinafikan.
Percubaan untuk menuding jari kepada Perdana Menteri selepasnya adalah satu usaha untuk mengaburkan fakta sebenar.
Kesimpulan: Perdana Menteri Perlu Bertanggungjawab
Berdasarkan semua fakta ini, jelas bahawa Perdana Menteri telah gagal dalam memastikan ketelusan, keadilan, dan integriti dalam pentadbiran negara.
Tindakan menyembunyikan kewujudan titah adendum ini sehingga perayu terpaksa membawa kes ke mahkamah membuktikan bahawa kerajaan sedia ada tidak beroperasi dengan penuh ketelusan.
Justeru, bagi memulihkan kepercayaan rakyat terhadap institusi negara, Perdana Menteri sewajarnya mengambil tanggungjawab penuh dan meletakkan jawatan segera.
Fadhli Shaari