Serangan Zionis ke atas kemudahan diplomatik Iran di Syria mewakili pelanggaran terang-terangan terhadap semua konvensyen antarabangsa, terutamanya Konvensyen Geneva dan Vienna.
Dari perspektif Iran, kekurangan kecaman oleh Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu terhadap serangan Zionis menunjukkan bahawa mereka sama sekali tidak menghiraukan undang-undang antarabangsa yang kononnya ingin ditegakkan oleh institusi yang sama.
Dengan ketiadaan kutukan itu, Iran tidak mempunyai pilihan selain bertindak balas secara ketenteraan, dalam had yang ditetapkan oleh undang-undang antarabangsa, untuk memulihkan keupayaan menghalangnya.
Dalam hal ini, adalah penting untuk diingat bahawa delegasi Iran ke Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu menjelaskan bahawa tindak balas Iran boleh dielakkan sekiranya Majlis Keselamatan PBB mengutuk serangan Zionis itu.
Misi Iran menyatakan dalam catatan media sosial:
“Sekiranya Majlis Keselamatan PBB telah mengecam tindakan pencerobohan tercela oleh rejim Zionis terhadap kemudahan diplomatik kami di Damsyik dan seterusnya membawa pelakunya ke muka pengadilan, keperluan bagi Iran untuk menghukum rejim yang bermusuhan ini boleh dielakkan.”
Dari sudut politik, boleh dikatakan bahawa operasi “Janji Benar” yang dilancarkan oleh Republik Islam berada dalam kerangka kesahihan antarabangsa, khususnya dalam Perkara 51 Piagam Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, dan dalam hak untuk mempertahankan diri mana-mana negara. .
Perbezaan antara tindak balas Iran dan serangan Zionis lebih jelas.
Walaupun Israel menyerang kemudahan diplomatik atau, dalam kes Palestin, penduduk awam secara sembarangan, Iran, dari perspektif rasional dan dalam had yang dikenakan oleh undang-undang antarabangsa, secara eksklusif menyasarkan kemudahan tentera, menggunakan haknya untuk mempertahankan diri di bawah undang-undang antarabangsa.
Dalam rangka pertahanan diri ini, Pejabat Republik Islam Iran di Geneva menyatakan sebagai tindak balas terhadap pencerobohan rejim Zionis terhadap konsulat Iran di Damsyik.
Dalam kenyataan ini, ditegaskan bahawa melaksanakan hak yang wujud untuk mempertahankan diri di bawah Perkara 51 Piagam Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, Iran melakukan beberapa siri serangan ketenteraan terhadap sasaran di Israel, sebagai tindak balas kepada pencerobohan ketenteraan berulang rejim Israel.
Tindakan ini, terutamanya serangan bersenjata mereka pada April 2024 terhadap kemudahan diplomatik Iran, melanggar Perkara 2 Piagam Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu dan merupakan pelanggaran undang-undang antarabangsa yang jelas.
Serangan-serangan ini bertujuan untuk menggagalkan percubaan Majlis Keselamatan untuk menerima pakai langkah-langkah yang perlu untuk mengutuk dan menahan penceroboh bertanggungjawab.
Menurut Piagam Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu mengenai penggunaan kekerasan dalam hubungan antarabangsa, terdapat dua prinsip undang-undang asas:
- Prinsip larangan penggunaan kekerasan (Perkara 2, perenggan 4).
- Hak yang wujud untuk mempertahankan diri (Perkara 51).
Menurut prinsip ini, negara mempunyai hak untuk mempertahankan diri melalui penggunaan kekuatan tentera apabila tertakluk kepada serangan bersenjata sehingga Majlis Keselamatan mengambil langkah yang perlu.
Pertahanan ini boleh menjadi individu atau kolektif, tetapi dalam apa jua keadaan, ia tidak boleh melebihi had keperluan, mesti dilakukan dengan segera, dan perkadaran kuasa yang digunakan untuk menangkis serangan mesti dihormati.
Serangan ketenteraan oleh Israel ke atas konsulat Iran, tanpa mengira melanggar kedaulatan negara Syria dan merupakan tindakan pencerobohan terhadap Iran, boleh dianggap, menurut Artikel 51 Piagam Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, sebagai elemen utama hak untuk mempertahankan diri. .
Pencerobohan dan pencabulan kedaulatan ini telah membawa kepada hak sah Iran untuk mempertahankan.
Jalan balik kepada pertahanan yang sah, di bawah Perkara 51 Piagam Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, dibenarkan sekiranya berlaku serangan bersenjata.
Takrifan serangan bersenjata boleh ditentukan berkenaan dengan Resolusi Perhimpunan Agung Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu 3314, yang diterima pakai sebagai takrifan pencerobohan pada Disember 1974.
Menurut resolusi ini, pencerobohan atau serangan oleh angkatan bersenjata satu negeri terhadap tentera darat, laut atau udara negara lain dianggap sebagai tindakan pencerobohan.
Dalam pengertian ini, tindakan Israel telah disifatkan sebagai serangan yang agresif dan telah menyediakan asas untuk melaksanakan pertahanan yang sah oleh Republik Islam.
Dari perspektif ketenteraan, Operasi “Janji Benar,” yang dijalankan oleh Pengawal Revolusi dengan penyelarasan dengan unit lain tentera Iran (Artesh), yang ditujukan ke arah pangkalan tentera Zionis Nevatim, yang terletak di selatan Gurun Negev.
Menurut sumber tempatan, beberapa dron dan serangan peluru berpandu itu didahului oleh beberapa siri serangan siber ke atas grid elektrik dan sistem radar rejim Zionis, yang membawa kepada gangguan bekalan elektrik yang meluas di kawasan itu.
Kumpulan penggodam “Cyber Av3ngers” mengeluarkan kenyataan yang mendakwa bertanggungjawab terhadap gangguan bekalan elektrik di pelbagai bahagian wilayah yang diduduki.
Sekitar jam 11:00 malam waktu Iran, Bahagian Aeroangkasa Kor Pengawal Revolusi Islam secara rasmi melancarkan operasi balas dendam ketenteraan terhadap rejim Zionis, melakukan sekurang-kurangnya empat gelombang serangan dron.
Seperti yang dilaporkan oleh PressTV, gelombang pertama termasuk berpuluh-puluh dron kamikaze Shahed-136, kira-kira 100 unit secara keseluruhan, yang penerbangannya turut dirakam oleh kamera di Iran dan Iraq.
Berikutan gelombang pertama, tiga lagi serangan diikuti pada selang masa kira-kira setengah jam, dengan anggaran jumlah 400 hingga 500 dron dilancarkan.
Langkah seterusnya dalam operasi ketenteraan balas dendam ialah pelancaran siri peluru berpandu pelayaran dan balistik, yang dilaporkan disertai dengan serangan dron dan peluru berpandu serentak oleh kumpulan dari Paksi Penentangan di Iraq, Yaman, dan Lubnan.
Sebagai tambahan kepada serangan yang disebutkan di atas pangkalan udara Nevatim, peluru berpandu Iran juga mengenai pangkalan udara Ramon, yang juga terletak di wilayah Negev.
Perkadaran operasi Iran, sentiasa dalam had yang dikenakan oleh undang-undang antarabangsa mengenai pertahanan diri, dinyatakan oleh komander tertinggi Pengawal Revolusi, Jeneral Hossein Salami, yang menyatakan dalam penampilan umum bahawa “operasi kami adalah terhad dan semata-mata tindak balas terhadap serangan entiti Zionis ke atas konsulat kami di Damsyik.”
Beliau juga menekankan bahawa “sebarang tindak balas melulu daripada musuh akan disambut dengan ketegasan dan kekerasan yang lebih besar.”
Tindak balas Iran juga mesti dilihat dari sudut kebanggaan negara, sesuatu yang tidak bercanggah dengan prinsip kesahihan antarabangsa yang disebut sebelum ini.
Akhir sekali, operasi “Janji Benar” menunjukkan bahawa sara diri Israel dalam hal keselamatan dan pertahanan mempunyai hadnya.
Israel tidak mampu menghadapi Paksi Rintangan yang diselaraskan secara bebas.
Oleh: Xavier Villar