Awal bulan ini 9.8 juta rakyat Malaysia merentasi enam negeri, tiga di kawasan Melayu dan tiga di Pantai Barat yang lebih berbilang kaum, memilih untuk memilih semula kerajaan negeri sekarang tetapi memperkasakan pembangkang etno-nasionalis Islam dengan memberikan mereka 49 peratus undi popular dan 146 daripada 245 kerusi dipertandingkan, memperoleh 61 kerusi.
Analisis pilihan raya telah tertumpu pada kebangkitan hak politik konservatif dan teguran pengundi terhadap tempoh singkat Perdana Menteri Anwar Ibrahim memegang jawatan.
Walau bagaimanapun, pengajaran daripada undian menjangkaui yang menang dan yang kalah.
Hari pengundian mega negeri Malaysia pada Ogos menawarkan pandangan penting tentang arah aliran politik Malaysia yang bercanggah.
Di satu pihak, tinjauan pendapat mengesahkan bahawa demokrasi pilihan raya Malaysia semakin kukuh.
Perolehan pilihan raya telah menjadi normal, dengan peralihan kuasa yang aman dan penerimaan yang lebih besar terhadap alternatif pilihan raya baharu.
Rakyat Malaysia menggunakan kuasa mereka di pusat mengundi untuk menyatakan rasa tidak puas hati dan tuntutan mereka untuk tadbir urus yang lebih baik.
Sebaliknya, tinjauan pendapat mempamerkan bagaimana pelebaran ruang politik tanpa membina norma dan amalan demokrasi boleh memburukkan lagi perpecahan etnik dan ideologi yang mendalam dan secara ironisnya memperkasakan kuasa bukan demokratik.
Warisan era Malaysia yang lebih autoritarian berterusan, walaupun politiknya menjadi lebih terbuka dan perbalahan.
Sejak 2018, Malaysia mempunyai lima perdana menteri berbeza, enam pilihan raya berbeza di peringkat negeri dan persekutuan, kerajaan campuran berbeza yang terdiri daripada bekas lawan politik, dan ketidaktentuan politik yang lebih besar.
Dalam pilihan raya di peringkat negeri dan kebangsaan, pembangkang telah memperoleh keuntungan yang ketara.
Ini termasuk dua Pilihan Raya Umum 2018 dan 2022, pilihan raya negeri berasingan Melaka 2021, dan Johor 2022, dan pilihan raya negeri mega terbaharu bulan ini melibatkan enam negeri.
Kecuali pilihan raya negeri Sarawak 2021, semua tinjauan baru-baru ini telah mempamerkan peningkatan daya saing dan pemerkasaan pembangkang.
Empat pilihan raya telah membawa kepada pembentukan kerajaan yang berbeza, termasuk kedua-dua pilihan raya kebangsaan 2018 dan 2022.
Rakyat Malaysia telah mengikuti corak yang serupa dengan demokrasi di tempat lain, mencari pilihan baharu untuk kerajaan yang lebih baik dan menghukum mereka yang berada dalam kerajaan kerana gagal memenuhi jangkaan mereka.
Penduduk yang lebih muda mewujudkan tekanan untuk dasar dan program baharu.
Penguncupan ekonomi yang teruk dan pengorbanan peribadi akibat pandemik COVID-19 juga telah menguatkan permintaan yang lebih besar.
Pada pilihan raya mega Ogos, gabungan Pakatan Harapan Anwar Ibrahim bukan lagi pembangkang, sebaliknya mempertahankan penyandang di peringkat persekutuan dan di tiga daripada enam negeri.
Harapan tidak dapat menyatakan dengan jelas mesej kempen yang memberi alasan kepada pengundi di luar asas politik tradisional gabungan itu untuk menyokong semula gabungan yang memerintah.
Dengan hanya lapan bulan memegang jawatan, realiti ekonomi yang meruncing yang merosot semasa pandemik COVID-19 dan kekurangan dasar yang koheren melemahkan prestasi pilihan rayanya.
Kebergantungan pada persona perdana menteri dan bukannya hasil kerja kerajaannya menjejaskan kempen.
Dengan demokrasi yang lebih besar, era perhimpunan di sekitar satu penyelamat politik di Malaysia telah pudar.
Ini terutama berlaku bagi seseorang yang disyaitan selama beberapa dekad seperti yang dilakukan oleh Anwar.
Kejutan berulang kali perubahan kerajaan telah mengubah persepsi ahli politik dan politik.
Ahli politik telah beralih daripada menjadi wira melawan musuh politik kepada pencari kuasa yang bekerja dengan musuh politik terdahulu.
Ramai pengundi bergelut untuk bersetuju dengan pakatan politik baharu dan apa yang diperjuangkan oleh pelbagai gabungan itu.
Pembangkang Perikatan Nasional yang didominasi oleh Parti Islam Se-Malaysia (PAS) dengan kerjasama Bersatu etno-nasionalis pimpinan bekas perdana menteri Muhyiddin Yassin menunjukkan prestasi yang baik sebahagiannya kerana ia adalah yang paling ‘biasa’ dalam perkongsian gabungan itu.
Gabungan Islamisme konservatif dan ultra-nasionalisme Melayu mendapat sokongan meluas di kalangan pengundi yang marah dengan kepincangan sosioekonomi dan mencari keselamatan yang lebih besar pada masa tidak selamat.
Perikatan memanfaatkan fahaman nasionalisme Melayu yang telah lama wujud dalam politik Malaysia yang beretnik tinggi dan dibina di atas kuasa yang semakin meningkat institusi agama Islam konservatif di Malaysia, ironinya institusi yang sama yang Anwar Ibrahim pada asalnya memperkasakan ketika beliau pertama kali dalam kerajaan sebagai menteri dari 1982- 1997.
Pembukaan politik kontemporari Malaysia terus dibentuk oleh masa lalunya.
Yang paling jelas ialah penguasaan politik etnik, di mana mobilisasi politik dan lensa perkauman tertanam secara mendalam.
Corak pengundian dalam pilihan raya Ogos menunjukkan jurang etnik yang semakin meluas, dengan dianggarkan 73 peratus masyarakat majoriti Melayu mengundi pembangkang Perikatan, dianggarkan 96 peratus minoriti Cina Malaysia, dan dianggarkan 87 peratus rakyat India Malaysia mengundi kerajaan Anwar. .
Kempen Ogos menampilkan tarikan berterusan kepada politik identiti. Bahagian tengah akomodasi politik masyarakat berbilang kaum Malaysia telah menguncup apabila demokrasi telah berkembang, menjadikan cabaran untuk mentadbir lebih sukar.
Hubungan etnik semakin renggang.
Masyarakat Malaysia juga telah lama mengalami perpecahan ideologi.
Ramai golongan liberal terus menuntut hak dan perlindungan yang lebih besar untuk komuniti yang terdedah dan terpinggir.
Dengan pengecualian kanak-kanak baru dan mengintai perlindungan, kerajaan Anwar masih belum memenuhi banyak jangkaan untuk reformasi.
Bahagian ideologi seterusnya menyumbang kepada pengundi yang sangat terpolarisasi.
Bidang yang sangat ketara di mana terdapat perbezaan yang ketara antara janji dan tindak balas adalah rasuah, kerana kerajaan terus memasukkan mereka yang mempunyai kes rasuah yang belum selesai dalam barisan kanannya.
Isu ini mempengaruhi pengundi pada pilihan raya Ogos, terutamanya mereka yang tidak berpuas hati dengan kehadiran pemimpin UMNO yang tercemar dalam kerajaan Anwar.
Kerajaan sejak 2018 juga terus menggunakan kuasa undang-undang dan institusi yang tidak dikawal untuk meningkatkan kawalan mereka.
Seperti yang Anwar Ibrahim tahu daripada tiga hukuman penjara dan 11 tahun penjara, rasuah dan pertuduhan undang-undang lain terhadap lawan politik telah lama dipolitikkan.
Namun terdapat tentangan untuk menghapuskan peruntukan undang-undang autoritarian.
Dan penggunaannya boleh menjadi bumerang: Perikatan pembangkang telah diberi kuasa dalam kempen Ogos dengan penahanan pemimpinnya dalam beberapa bulan kebelakangan ini.
Politik Malaysia menghadapi ancaman yang sama kepada demokrasi global yang lain hari ini.
Ia telah menjadi sangat toksik, disuap oleh maklumat yang salah, teori konspirasi, dan tarikan emosi melalui TikTok.
Terdapat tanda-tanda peningkatan sikap tidak peduli dan pemisahan politik, seperti yang terbukti dalam peratusan keluar mengundi yang lebih rendah pada pilihan raya Ogos.
Sebilangan elit semakin banyak menyokong amalan bukan demokrasi, termasuk mengurangkan hak minoriti.
Satu ciri yang membimbangkan ialah keengganan berterusan pembangkang untuk menerima keputusan pilihan raya, termasuk pilihan raya Ogos, dan mengekalkan naratif yang tidak stabil terhadap kerajaan Anwar.
Norma untuk mengekalkan demokrasi sedang dilemahkan secara aktif dengan tarikan emosi kepada kaum dan agama.
Pada masa yang sama, terdapat rangkulan demokrasi yang lebih kukuh.
Ramai rakyat Malaysia secara aktif menyasarkan untuk menggerakkan politik ke arah lebih inklusif dan akauntabiliti yang lebih besar, memupuk perbincangan dasar dan dialog antara agama.
Tidak seperti dahulu, terdapat tindak balas balas awam terhadap naratif anti-demokrasi.
Walaupun menghadapi tentangan sengit dan membuat sedikit kemajuan setakat ini, parti baharu dengan naratif baharu memasuki pergaduhan politik.
Terdapat lebih keyakinan dan perbincangan terbuka yang lebih besar tentang isu-isu, sesuai dengan negara yang menjadi lebih kuat kerana kejutan yang dialaminya.
Tempoh peralihan politik yang bercanggah di Malaysia ini bukanlah mudah dan akan terus mencabar bagi pemimpin dan rakyat Malaysia biasa.
Walau bagaimanapun, pengalaman baru-baru ini menunjukkan daya tahan yang cukup besar di pihak masyarakat, walaupun pemimpin sedang bergelut untuk menghadapi realiti baharu yang sukar.
Anwar Ibrahim mungkin terselamat daripada pilihan raya Ogos, tetapi trend politik Malaysia yang bercanggah menunjukkan bahawa beliau – dan rakyat Malaysia – akan menghadapi masa yang mencabar di hadapan.
Jika dia memilih untuk meneruskan jalan ke arah memperkasakan lebih banyak kuasa yang tidak demokratik dan menentang pembaharuan yang bermakna, dia bukan sahaja akan meletakkan kepimpinannya dalam bahaya tetapi juga meletakkan ruang demokrasi negara yang diperjuangkannya dengan berani juga berisiko.
Bridget Welsh