Cadangan yang dikemukakan oleh Timbalan Presiden PAS, Datuk Seri Tuan Ibrahim Tuan Man agar mata pelajaran Mandarin dan Tamil diperkenalkan sebagai elektif di sekolah kebangsaan sebenarnya merupakan satu gagasan berpandangan jauh.
Ia sejajar dengan semangat pendidikan inklusif, mengekalkan Bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan dan teras penyatuan, tetapi dalam masa yang sama membuka ruang untuk anak-anak Malaysia menguasai bahasa lain yang menjadi khazanah budaya masyarakat majmuk.
Dalam kenyataannya, Tuan Ibrahim menegaskan:
“Kita mahu sekolah kebangsaan kembali menjadi pilihan utama semua kaum.
“Antara langkahnya ialah dengan memperkenalkan Mandarin dan Tamil sebagai subjek elektif, supaya pelajar berpeluang mempelajari bahasa tersebut dalam kerangka sekolah kebangsaan.
“Ini akan mengukuhkan lagi semangat kebangsaan tanpa menafikan identiti kaum masing-masing.”
Kenyataan ini jelas menunjukkan bahawa cadangan tersebut bukan bermotif politik sempit, tetapi satu agenda pendidikan negara untuk masa depan rakyat Malaysia.
PASTI Sudah Lama Mendahului
Cabaran yang dilemparkan oleh Ahli Parlimen Kepong, Lim Lip Eng agar PAS melaksanakan dahulu Mandarin dan Tamil di PASTI, jelas menunjukkan kurangnya pengetahuan beliau tentang sistem pendidikan di bawah PAS.
Hakikatnya, PASTI telah lama mendahului dengan memperkenalkan Bahasa Arab dan Bahasa Inggeris seawal usia lima tahun.
Kanak-kanak PASTI bukan sahaja mengenal huruf, tetapi mampu membaca, menghafal doa, dan menggunakan perkataan Arab dan Inggeris dalam komunikasi asas.
Ini membuktikan bahawa PAS tidak pernah menolak pembelajaran bahasa asing, bahkan mendidik generasi muda mencintai ilmu sejak kecil.
Tradisi Pendidikan Islam: Bahasa sebagai Jambatan Ilmu
Sejarah Islam sendiri memperlihatkan betapa pentingnya penguasaan bahasa.
1. Zaman Khalifah Abbasiyah: ketika Baitul Hikmah di Baghdad berkembang, ribuan kitab dari bahasa Yunani, Parsi, Sanskrit, dan Suryani diterjemahkan ke dalam Bahasa Arab.
Ilmuwan Islam seperti Hunayn Ibn Ishaq dan Al-Kindi menguasai pelbagai bahasa, menjadikan ilmu dunia dapat diakses oleh umat Islam.
2. Sultan Salahuddin al-Ayyubi dan para penasihatnya menguasai lebih daripada satu bahasa untuk berdiplomasi dengan pelbagai pihak, termasuk kerajaan Eropah.
3. Al-Marhum Tuan Guru Nik Abdul Aziz Nik Mat adalah contoh kontemporari dari PAS.
Beliau bukan sahaja mahir dalam Bahasa Melayu, Arab, dan Inggeris, tetapi juga memahami beberapa bahasa lain hasil pengalaman belajar di India, Pakistan, dan Mesir.
Penguasaan pelbagai bahasa dalam Islam bukan hanya soal komunikasi, tetapi sebahagian daripada tuntutan ilmu dan dakwah.
Rasulullah ﷺ sendiri menghargai sahabat yang mempelajari bahasa lain.
Diriwayatkan bahawa Zaid bin Thabit r.a. belajar bahasa Ibrani dalam masa singkat untuk membantu Nabi ﷺ berurusan dengan orang Yahudi.
PAS Tidak Pernah Membelakangi Kaum Cina dan India
DAP kelihatan bimbang dengan cadangan Tuan Ibrahim kerana ia memecahkan persepsi lama kononnya PAS hanya mementingkan satu kaum atau agama.
Sebenarnya, PAS menekankan bahawa pendidikan berteraskan bahasa kebangsaan tidak menafikan kepelbagaian, bahkan memperkayakannya.
Menggalakkan anak Melayu belajar Mandarin dan Tamil bukan sahaja akan meningkatkan daya saing mereka, tetapi juga membuka ruang integrasi yang lebih luas dengan kaum Cina dan India.
Inilah bentuk perpaduan sebenar, bukan dengan memisahkan sistem sekolah, tetapi dengan menghubungkan masyarakat melalui bahasa.
Kesimpulan
Oleh itu, cabaran Lim Lip Eng terhadap PAS jelas tidak berasas.
PASTI sudah pun mendahului sistem pendidikan dengan memperkenalkan bahasa asing pada usia muda.
Cadangan Tuan Ibrahim pula merupakan langkah membina sekolah kebangsaan yang benar-benar inklusif, dengan mengekalkan Bahasa Melayu sebagai teras, sambil membuka ruang untuk Mandarin dan Tamil dipelajari.
Sejarah Islam sendiri membuktikan bahawa penguasaan pelbagai bahasa adalah kekuatan umat, bukan kelemahan.
Dengan cadangan ini, PAS bukan sahaja konsisten dengan agenda pendidikan Islam, tetapi juga membuktikan keprihatinannya terhadap kepelbagaian masyarakat Malaysia.
Cadangan ini harus dilihat sebagai usaha membina bangsa Malaysia yang lebih bersatu, matang, dan berdaya saing, bukan dijadikan bahan politik sempit untuk menakut-nakutkan rakyat.